lief...ja dat was een fijn rijmpje. Ik mocht het een week horen.
Midden in de nacht begon de reis. Eerst langs Duitsland. Vlak voor aankomst op het vliegveld kwam de maaginhoud van zoon 2 weer eruit. Goeie timing. Daarna kon het alleen maar beter worden.
En ja...dan stap je uit het vliegtuig en zie (en ruik!)je de zee, knijp je je ogen dicht tegen het felle zonlicht en ben je opeens in een andere wereld.
met palmbomen.
Deze jongen kan toch zo in een film?
Reizen is wachten.
We hadden een heerlijk huisje op een bananenplantage.
en hadden een eigen tuin met een ananaspalm (vast niet de echt naam, maar ja, ik ben een groentje op dat gebied).
En wat deden we daar dan op Tenerife? Nouja, niet zo veel. Vooral genieten van de zon en elkaar.
Een keer een spelletje, maar omdat Zoon1 dat alleen leuk vindt als hij wint, deden we dat niet zo vaak.
We gingen naar het strand. Ja, zo mooi weer was het! In bikini en al.
We gingen een keer naar een stadje, maar zijn weer snel afgedropen vanwege de enorme stroom pensionadas. Uitgebluste stellen en restaurants met foto's van eten. Daar wilden wij toeristen dan weer niet bij horen.
Mijn moeder was ook mee (dankzij haar konden we dit reisje maken). Zij nam deze foto tijdens een van de 'ontdekkingstochten' die we maakten. Wat zeg nou zelf, dat klinkt veel leuker dan wandelen.
Het was een hele klim. Zoon 1 deed dat als een jeep, en zoon 2 als een monstertruck en soms als ridder op mama's rug (en bij thuiskomst bleek: op schoenen die drie maten te klein waren, ai kindermishandeling...). Zoon 3 sliep overal doorheen.
Boven op de berg keken we naar beneden.
